Check out onze spectaculaire nieuwe video op: http://www.viddler.com/explore/boores/videos/1/

Eerlijk gezegd, hebben we nergens last van. Behalve dan misschien dat we het inmiddels wel een beetje gehad hebben met die wildgroei van inzamelingsacties voor de slachtoffers van het een en ander.

Die gigantische bosbranden (fataalste ooit) zijn meer dan 1.000 km zuidwaarts. Die gigantische overstromingen (ergste in 30 jaar) zijn zo’n 2.000 km noordwaarts. Die reeks van shark-attacks bij onze stadstranden (grootste aantal sinds 35 jaar) deert ons ook eigenlijk ook niet, want de haaien vallen gewoonlijk aan in de vroege ochtend en dan liggen wij natuurlijk nog in bed. Dus…

Dan hebben we natuurlijk nog de financiële crisis, maar omdat B nu eenmaal veel faillissementswerk doet valt het werkeloosheidscijfer hier in huis ook erg mee. Bovendien hakken een incidentele nieuwe korte broek of badslippers er financieel bij ons nu eenmaal ook niet echt in.

Kortom: even afkloppen want we hebben nog even te gaan, maar vooralsnog surften wij mooi de zomer door. Lekker naar het strand om te bodyboarden (dat is een laffe vorm van golfsurfen, want je kunt gewoon blijven liggen. Veel beter). Meestal Maroubra of Bronte Beach, een kwartiertje rijden. Grappige is dat die Australiërs altijd weer net zo blij zijn als wij wanneer de zon weer schijnt en dat is ongeveer iedere dag. En hop, daar gaan ze weer met zijn allen naar het strand om daar te gaan liggen (ver)branden in de (o)zon. Mafkezen. Geen parasol te bekennen op het strand. Alleen de onze.

Nationale zomerhobby’s zijn picknicken en BBQ-en. Iedere zichzelf respecterende Australiër heeft een BBQ (barbie genaamd) van minstens 1 x 0,5 meter in zijn achtertuin. Daarnaast stikt het hier van de (enorme) parken en stranden volop voorzien van publieke BBQ’s. Iedereen sjouwt wat mee, om dan gezellig met zijn allen op het strand te gaan staan bakken en braden met een biertje. Mooie is dat iedereen die publieke BBQ ook schoonmaakt na gebruik. Deze foto is van het feestje van Jitstke ergens in januari:

Werkelijk een bomvol programma van activiteiten in de stad tijdens de zomer. Gratis opera in het park (jawel, daar gaan ze weer, die Ozzies met hun koelbox en klapstoeltjes). Chinese Newyear (met – hoe kan het anders – heel veel vuurwerk). Iedere dag openluchtbios (grote ligkussens voor iedereen). Eerder hadden we al Sydney Festival (duurt een paar weken!) en daarna Australia Day. Op deze dag vieren alle Australiërs dat dit hele fijne land zo’n 200 jaar geleden hun land werd. De Aboriginals hebben een andere kijk op de zaak …. Hoe dan ook, wat is er nou Australischer dan Hollandse poffertjes eten met je Australische en Engelse vrienden op Australia Day.

Ook de pubs organiseren van alles. Richie en Zuzana, onze Engels/Australische vrienden, houden dat precies voor ons in de gaten. Op de laatste quizznight in Edinburgh Castle wonnen we 5 kannen bier. We weten niet meer hoe we thuis zijn gekomen.

B kan hier nauwelijks Champions League voetbal volgen. Hij koos dus ook qua sport maar voor het Australische aanbod. En met verrassend veel plezier! Geholpen door Richie (Engelsman, dus rugby- en cricketfan) Zowel het legendarische SCG (Sydney Cricket Ground) als het Rugby Stadium liggen bovendien bij ons om de hoek. Geweldig. Pieter helpt ook, want zijn baas (Nathan Hauritz) speelt voor het Australische cricketteam. Nathan, nog bedankt voor de kaartjes! Het cricketseizoen is helaas net afgelopen (de regels zijn voor B geen geheim meer), maar het rugbyseizoen is gelukkig net begonnen. Go Tahs!!

Ook heel Australisch is buitenlands bezoek (zo ongeveer alle Australiërs komen oorspronkelijk immers van overzee). Onze eerste gast was onze buurman uit Utrecht van nr. 27. Gerben had besloten om 3 maanden onbetaald verlof te nemen voor een rondtrip Australië. Sydney kon hij niet overslaan en ons dus ook niet. Was erg gezellig. Hij had wat pech met het weer, maar geluk met cricket. Konden naar een cricketwedstrijd tegen Nieuw Zeeland (goeie pot: 150-149 gewonnen!). Ik weet niet wat vreemder is: twee Nederlanders bij een Australische cricketwedstrijd, of überhaupt 35.000 man publiek bij een cricketwedstrijd. We denken dat hij zich wel heeft vermaakt in 5 dagen Sydney. Hij is in ieder geval goed bezig.

En een weekje later waren ze daar dan. Lang geleden aangekondigd (en lang vertraagd in Hong Kong), bekaf maar dolgelukkig,: Kees en Annie (ouders Claudia) voor een welkom weerzien. Een dosis adrenaline verjoeg de jetlag, dus we konden er meteen 3 dagen tegenaan in Sydney, te beginnen met een pilsje bij het Opera House. Daarna voor 5 dagen naar Centraal Australië voor een hoop rood stof, en Uluru. En vliegen! Gelukkig wende dat vliegennet over je hoofd heel snel. Ook goed nieuws was de airco, want het was > 40 graden. Nog meer goed nieuws was dat het autoverhuurbedrijf nooit te weten is gekomen dat we, ondanks het verbod, met onze 4WD een forse 150 km over een geheel verlaten onverharde weg zijn gereden, langs de West MacDonnell Ranges. Die bekeken we trouwens ook nog vanuit een helikoptertrip. Effe een stukke afsnijden door een berg rood stof.

Was prachtig, maar ook spannend, want daar wil je echt niet met pech stil komen te staan (geen bereik met je telefoon en andere auto’s zijn er niet). Blij toen we in het zwembad lagen bij Kings Canyon. Laatste stop natuurlijk Uluru en (eigenlijk zeker zo mooi: Kata Tjuta: een andere stapel rode stenen). Na het afstoffen van de auto, gingen wij terug naar Sydney. Kees en Annie vlogen naar Cairns om in 10 dagen naar Brisbane/Sydney af te zakken. Effe een cycloon ontweken (en een omgevallen boom), maar verder waren ze erg enthousiast. Als afsluiter maakten we met zijn vieren nog een campingtrip naar de Blue Mountains en de maand was alweer om. Tjonge dat was snel. Maar wel heeeeel tof.

Check out onze spectaculaire nieuwe video van de vakantie op: http://www.viddler.com/explore/boores/videos/1/

Ondertussen realiseerden wij ons zojuist dat we al weer bijna 7 maanden onderweg zijn…. Shit.